De markt

'Ja, wie weet wel.' Ylva had gehoord dat een andere Earl drie zoons had die ongeveer haar leeftijd hadden. Ze had al verhalen gehoord over hun onbevreesde karakters en de overwinningen die ze in de toekomst zouden zegevieren. 'Maar zover is het nog niet.' Haar vader zou haar vast en zeker inlichten voordat hij een man voor haar uitkoos. Misschien had ze zelf wel wat zeggenschap over met wie ze wilde trouwen in de toekomst. Inmiddels waren ze bij de weide aangekomen en liet ze zichzelf tussen de bloemen zakken.

Zanna lachte, toen Ylva zich in de bloemen liet zakken, en zelf knielde ze ook om wat bloemen te plukken. Ze koos de meest heerlijk geurende bloemen, zodat ze de ziekenzaal konden opfleuren met hun geur. Nu rook het maar zo duf. 'Ik werd op mijn achttiende uitgehuwelijkt aan jouw vader. Het kan dus best snel gaan,' legde Zanna uit, terwijl ze aan de bloemen rook. 'En een jaartje later kreeg ik jou al.' Ondanks dat Zanna en Eirik in het begin nogal stuntelige ouders waren, hebben ze Ylva de eerste jaren goed kunnen opvoeden.

Ylva hielp haar moeder met het plukken van de bloemen en keek haar aan. Haar moeder was ook jong geweest toen ze trouwde, maar Ylva had altijd geleerd dat dat erbij hoorde als je een vrouw was. 'Maar laten we het over iets anders hebben.' besloot ze uiteindelijk en keek haar moeder aan. 'Over het feest van vanavond bijvoorbeeld. Ik hoorde dat iedereen komt vanavond, de offerringen zijn zelfs al uitgekozen én het is ter ere van de reis.'

'Dat is inderdaad een goed onderwerp om het over te hebben,' lachte Zanna, terwijl ze de bloemen voorzichtig in haar mand legde. 'Ik help vanavond mee met de offeringen. Ze willen dat ik er een show om heen bouw, wat trucjes doe met de kruiden en bid aan de Goden. Daar houdt het volk van.' Toen ze genoeg bloemen had geplukt, stond ze op en staarde ze naar de zee. De weide lag net hoog genoeg om deze over de huizen uit te zien. 'Er zullen vast veel krijgers zijn. Luister maar niet teveel naar hun praatjes, vooral niet als ze gedronken hebben.'

'Het wordt júist interessant als ze gedronken hebben.' giechelde Ylva en stopte nog wat bloemen in haar eigen mandje, voor in huis. 'Dan pas komen de verhalen die niemand eigenlijk hoort te vertellen.' En juist die verhalen waren het leukste. 'Geef toe, moeder, jij vind die verhalen ook leuk!' Het hele dorp vond die verhalen leuk, al kon de helft zich niet meer herinneren dat ze verteld waren, omdat ze zelf ook ladderzat waren.

Zanna kon haar lach niet ophouden en verstopte dus haar mond achter haar hand. Uiteraard vond ze de verhalen leuk om te horen, maar het was niet gepast om dat toe te geven. 'Misschien komt Tyr ook wel naar het feest toe,' zei ze met rode wangen en om het onderwerp te wisselen. Het was de man waar ze de laatste tijd weleens mee uit was geweest. Hij was op een eerdere tocht gewond geraakt en had dus lang bij haar in de ziekenzaal gelegen. Gelukkig was hij ongeschonden terug uit Engeland gekomen. Maar het was lastig om haar hart volledig aan hem te geven, omdat ze nog steeds diep van binnen van Eirik hield.

'Tyr? Mam, zit je nou nog steeds met die man in je hoofd? Waarom heb je me dat niet verteld!' Ze was blij dat haar moeder iemand had gevonden waar ze het goed mee kon vinden. Vader had ook al een nieuwe vrouw, dus waarom kon haar moeder geen nieuwe man krijgen? 'En wanneer mag ik de heer in kwestie eens ontmoeten?' vroeg ze nieuwsgierig. 'Officieel ontmoeten.' Natuurlijk had ze hem wel eens gezien, hij had in de ziekenzaal gelegen en in een dorp als Kattegat, was niemand anoniem.

Zanna verborg haar rode gezicht achter haar mand en moest zachtjes lachen. 'Kom op, ik kan zo'n man toch niet weerstaan?' lachte ze, terwijl ze weer tevoorschijn kwam. Ze tikte bedachtzaam tegen haar kin met haar vinger en zuchtte. 'Ik denk vanavond... Hij zal vast wel komen. Maar er is nog niets bekend of officieel, dus ik kan niet zomaar in het openbaar met hem omgaan!' Ondanks dat alles in Kattegat er losjes aan toe ging, kon ze niet zomaar als ex-vrouw van de Earl zelfs losjes met mannen omgaan. Haar reputatie betekende meteen ook de reputatie van Eirik.

'Vader maakt er anders ook geen geheim van dat ie een andere vrouw heeft.' merkte Ylva op en sloeg haar armen over elkaar heen. 'Ik zie geen reden waarom jij dat niet zou kunnen, jij hebt net zoveel recht op een nieuwe relatie als hij heeft.' Ze vond het belachelijk dat haar moeder nog steeds zoveel rekening hield met de reputatie van haar vader. Ze was een vrije vrouw, ze mocht doen wat ze wilde - gaan met wie ze wilde, of haar vader het daar nou mee eens was of niet.

Zanna keek getergd naar de grond en sloeg haar armen om haarzelf heen. 'Het is niet zo gemakkelijk als het lijkt, Ylva,' zei ze zachtjes. Door geen relatie aan te gaan met Tyr dacht ze nog een kans te hebben bij Eirik. Ze wist zeker dat als ze een nieuwe man zou nemen, dat het dan definitief over was tussen haar en haar ex-man. Ze voelde gewoon dat ze nog een zoon kon baren, maar wist dat Eirik toch niet naar haar zou luisteren. Als ze het gewoon één keer zouden proberen... 'Ik weet dat ik net zoveel recht heb op een relatie, maar ik... Ik vind het gewoon eng om een nieuwe relatie aan te gaan. Dan is alles zo definitief.'

'Het is toch al definitief.' murmelde Ylva en balde haar hand tot een vuist. 'Wees realistisch, vader heeft een nieuwe vrouw, klaar.' Was ze dan de enige die in zag dat het haar vader enkel en alleen maar om nakomelingen gaat? 'Als jij er niet voor zorgt dat er vanavond iets gebeurt, dan zorg ik er wel voor en je weet dat ik erg overtuigend kan zijn als ik dat wil.' Als Ylva iets wilde, dan kreeg ze het ook, wat ze er ook voor moest doen.

Zanna keek haar dochter met een zwijgende, maar ook treurige blik aan. Ze wist dat haar dochter wist dat ze nog steeds van Eirik hield en ze schaamde zich daarvoor. 'Ik zal vanavond wel een dans wagen met Tyr,' zei ze uiteindelijk met een klein glimlachje. Het was een erg knappe en charmante man en daarnaast ook nog eens hartelijk en aardig. Maar hij had geen dochter met haar, niet zoals zij en Eirik hadden. Zuchtend liet ze zich zakken in de bloemen en ging ze zitten. Misschien moest ze Eirik echt maar eens vergeten. Maar ze wou zo graag voor Ylva dat haar moeder en vader weer samen zouden komen...

'Goed zo, en anders ga ik met hem dansen.' grapte ze en keek hoe haar moeder weer in het gras ging zitten. Zelf bleef ze staan en keek over de zee uit die ze vanaf hier kon zien. Op een dag wilde ze varen over die grote zeeën, haar vrijheid tegemoet gaan. 'Zullen we weer naar het dorp toe gaan? Ik wil een mooie jurk voor vanavond uitkiezen en kan jij mijn haren invlechten?' vroeg ze met een bescheiden glimlach aan haar moeder. Bij dit soort gelegenheden wilde ze er altijd op haar mooiste uitzien.

Zanna moest ook lachen en veegde wat bloemblaadjes van haar jurk af. 'Oké, oké, ik zal vanavond wel met hem gaan dansen,' lachte ze, terwijl ze weer op stond. 'En dat is een erg goed idee. Het zou mij ook niet verbazen als je alweer uit je oude jurken bent gegroeid.' Ze gokte zo dat Ylva nu wel zou stoppen met groeien. Ze was ten slotte al gaan bloeden. 'En ik zal je haren invlechten. Misschien kunnen we wel wat bloemen gebruiken en die erin stoppen?' Ze pakte haar dochters hand vast en liep richting het dorp.